choroba

Historia Łazarza uczy nas, że chrześcijanie, niezależnie od swoich dobrych uczynków, niezależnie od świętości i zażyłych stosunków z Chrystusem, cierpią, chorują i umierają tak, jak inni ludzie na tym świecie. Święty Jan Apostoł pisze: „A był chory pewien człowiek, Łazarz z Betanii, z miasteczka Marii i jej siostry Marty. A to była ta Maria, która namaściła Pana maścią i wycierała jego nogi swoimi włosami. Jej to brat, Łazarz, chorował. Siostry więc posłały do niego wiadomość: Panie, oto ten, którego miłujesz, choruje” (J 11:1-3). Łazarz był człowiekiem, którego Chrystus miłował. Ponadto był on bratem, dwóch znanych Jezusowi pobożnych kobiet. Człowiek ten, który był bliski sercu naszego PANA oraz był opiekunem swoich sióstr, był śmiertelnie chory.