Kazania

Do Jezusa przychodziło wielu ludzi, kierowanych bardzo różnymi motywacjami. Jedni szukali pomocy dla siebie lub bliskich, drudzy przyciągnięci sensacją chcieli zobaczyć cud, inni po to, żeby słuchać Jego nauczania lub zadać pytanie. Wśród tych ostatnich były dwa rodzaje ludzi: pierwsi chcieli złapać Jezusa na błędzie a drudzy po prostu szukali odpowiedzi na coś, co ich nurtowało. Jednak cały Nowy Testament pokazuje, że nie jest ważna motywacja człowieka, ale to, że nikt prawdziwie – jako uczeń - nie może przyjść do Jezusa, jeśli nie pociągnie go Ojciec.

Historia ofiarowania Izaaka nazywana jest cudem Kościoła. Wszystko jest tutaj cudowne i z ludzkiej perspektywy dziwne. Cudowne i dziwne jest polecenie, które Bóg dał Abrahamowi. Cudowne i dziwne jest posłuszeństwo Abrahama. Cudowne i dziwne jest zachowanie Izaaka. Cudowna i dziwna jest Boża interwencja. Cudowne i dziwne jest odnowienie przymierza z Abrahamem. Jednak najcudowniejsza i najdziwniejsza jest zapowiedź złożenia w ofierze za wszystkich potomków Abrahama, Baranka Bożego – Jezusa Chrystusa.

Wrogowie Chrystusa przyprowadzili do Niego kobietę przyłapaną na cudzołóstwie. Winną grzechu postawili pośrodku, otoczoną przez siebie i swoich uczniów, przez naszego PANA i Jego uczniów, oraz tłum słuchający nauczania Chrystusa. Poprosili Chrystusa by powiedział, na jaką karę zasługuje ta kobieta. Jednak Święty Jan Apostoł wyraźnie mówi o motywacjach, jakie nimi kierowały: „A mówili to, wystawiając go na próbę, aby mogli go oskarżyć”. Mieli nadzieję, że uda im się wciągnąć naszego PANA w pułapkę i będą mogli oskarżyć Go przed Żydami lub Rzymianami.

Początkiem prawdziwego chrześcijaństwa jest odkrycie, że jesteśmy winnymi, bezwartościowymi, nędznymi grzesznikami. Dopóki nie dowiemy się, że jesteśmy zgubieni – nie jesteśmy na drodze zbawienia. Pierwszym krokiem do Nieba jest całkowite przekonanie o tym, że zasługujemy jedynie na piekło. Świadomość grzechu, która ostrzega człowieka i skłania do myślenia o jego tragicznym położeniu duchowym, jest dobrym znakiem. Jest to bowiem przejaw życia duchowego, gdyż: „Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, ponieważ oni będą nasyceni”.