Fakt, że Jezus przyszedł w Ciele jest fundamentem naszej wiary w zbawienie. Jest też fundamentem, który podkreślamy kiedy mówimy, że zostaliśmy usprawiedliwieni i zbawieni. Każdy kto neguje przyjście Chrystusa w Ciele, podważa całą wiarę chrześcijańską.
Wielkim, ale zaniedbanym bogactwem Kościoła wszystkich wieków jest Księga Psalmów. Księga ta uczy nas o Bożej naturze, ale również pokazuje jak się modlić. Psalmy śpiewane, czytane i rozważane prowadzą do Samego Chrystusa. Nic dziwnego, że jeden z najbardziej znanych teologów Kościoła poapostolskiego – Atanazy Wielki, w liście do swojego ucznia Marcelina pisał: „Kiedy zaś chcesz samemu wyśpiewać przez psalm sprawy dotyczące Zbawcy, znajdziesz je właściwie w każdym z nich”. Psalmy bowiem już od swego zarania były śpiewane.
Życie i światłość dana ludziom są w Słowie. Nie w cudach, ani w znakach. Nie w wizjach i snach. Światłość jest w Słowie Boga. A wiara rodzi się ze słuchania tego właśnie Słowa. Być w Światłości oznacza więc znać Słowo, być posłusznym i uległym czytanemu, oraz zwiastowanemu Słowu Chrystusowemu. Życie i światłość dana ludziom są w Słowie. Nie w cudach, ani w znakach. Nie w wizjach i snach. Światłość jest w Słowie Boga. A wiara rodzi się ze słuchania tego właśnie Słowa. Być w Światłości oznacza więc znać Słowo, być posłusznym i uległym czytanemu, oraz zwiastowanemu Słowu Chrystusowemu.
Chrześcijaństwo jest religią Słowa. Słowo czytamy, Słowa słuchamy, Słowo wykonujemy. Słowo to, nie jest przez nas traktowane jako zapis ludzkiej mądrości, tradycji czy też jako spis prawd i zasad moralnych. Traktujemy je jako Żywe Słowo, Żywego Boga. Wiemy przecież, że Chrystus PAN jest przedwiecznym Słowem Boga. On jest tym Słowem przez które, i dla którego, wszystko się stało i zostało stworzone. Chrystus PAN, Boski Logos, Słowo Boga. Ten, który jest niezmienny i wieczny, który jest sędzią i PANEM.
Człowiek w ciele odziedziczonym po Adamie, nie jest w stanie nauczyć się posłuszeństwa Bogu inaczej niż przez cierpienia i doświadczenia. Wiemy przecież, że każdy, kto jest dzieckiem Bożym jest przez Boga wychowywany i karcony. Dlatego też Jakub pisze do odbiorców swojego Listu: „Poczytujcie to sobie za największą radość, moi bracia, gdy rozmaite próby przechodzicie” (Jk 1:2). Jak jednak za największą radość uznać fakt utraty pracy, porzucenia przez małżonka, straty majątku, czy chorobę? Jak za największą radość uznać prześladowania?
Jezus jest prawdziwym Chlebem z Nieba danym przez Boga Ojca dla Jego ludu. To Nim mamy się karmić w czasie ziemskiej pielgrzymki, której celem jest nasza Ziemia Obiecana – Górne Jeruzalem.
Bóg nie jest taki jak my. Nie ma takiej możliwości, aby Bóg mógł stracić panowanie nad Sobą. On doskonale panuje nad wszystkim. Moglibyśmy zapewne powiedzieć, że On doskonale panuje nad Sobą. Czytamy w Księdze Nahuma 1:3: " PAN jest nieskory do gniewu i wielki w mocy...". To Boża moc do panowania nad Sobą umożliwia Mu znoszenie niegodziwych i tak długie powstrzymywanie się od ich ukarania.
Prawda i miłość idą w parze. Jedna nie może funkcjonować bez drugiej. Tam gdzie jest wiernie nauczane Słowo Boże – tam jest Prawda; tam też będzie widoczna miłość do Chrystusa, do przykazań Bożych, oraz miłość do braci. Kościół, który nie naucza o całkowicie zdeprawowanej ludzkiej naturze, oraz nie głosi prawdziwej Ewangelii, nie jest Kościołem miłości.
Wyobraź sobie, że władca wielkiego Imperium zaprosił ciebie na uroczystą audiencję. Król ten jest władcą absolutnym. Bez jego woli nikt nie może ruszyć ani ręką ani nogą. Wiesz, że wszelkie zasady etykiety dworskiej są rygorystycznie przestrzegane, a ich złamanie surowo karane. Każdy, kto nie oddał należytej czci królowi wiele lat spędził w lochach.
Apostoł Jan, kierowany troską o zbór, pisze list. Gorąco pragnie utwierdzić Narzeczoną Chrystusa w doktrynach, w wierze i miłości, oraz przestrzec przed zdradą wobec przyszłego Małżonka. Wybrana Pani ma bowiem bezustannie trwać w gotowości na spotkanie z Chrystusem, oraz na wieczne życie w Jego Królestwie. A wierne oczekiwanie na Oblubieńca to uległe i wytrwałe posłuszeństwo wobec Słowa Bożego.
