Ludzie często szukają Jezusa nie dlatego, by zadbać o zbawienie swojej duszy, lecz w celu poprawienia poziomu i jakości życia ziemskiego. Niektórzy myślą, że wiara chrześcijańska zaowocuje poprawą relacji małżeńskich, inni, że wpłynie pozytywnie na ich stan materialny. Jeszcze inni spodziewają się, że chodzenie za Chrystusem obdarzy ich zdrowiem fizycznym i spektakularnymi mocami do czynienia cudów. Jednak jakiekolwiek inne motywy poza przyjściem do Jezusa ze względu na Niego samego, są niewłaściwe.

Próba jest częścią doświadczenia, jakiego wszyscy prawdziwi chrześcijanie muszą się spodziewać. Jest to jeden ze środków, dzięki któremu jesteśmy nauczani o Bożej łasce i dzięki któremu dowiadujemy się, co naprawdę znajduje się w głebi naszych serc. Zima i lato, zimno i ciepło, chmury i słońce - są niezbędne w naszym życiu aby owoc Ducha przyniósł dojrzałość i wytrwałość.

Cud nakarmienia pięciu tysięcy mężczyzn, jest jednym z najbardziej spektakularnych znaków dokonanych przez naszego PANA Jezusa Chrystusa. (...) Pamiętajmy również, że ze wszystkich cudów opisanych w Ewangeliach, jedynym zapisanym przez wszystkich ewangelistów jest właśnie cud nakarmienia pięciu tysięcy, o którym dzisiaj czytamy. Już sam ten fakt (podobnie jak czterokrotnie powtórzony opis ukrzyżowania i zmartwychwstania Chrystusa) świadczy o tym, że powinniśmy przyjrzeć się mu z należytą uwagą i pieczołowitością.

Co to znaczy kochać? Kojarzymy miłość z czułością, uczuciami i wielkim przywiązaniem. Są to prawidłowe skojarzenia. Jednakże w jaki sposób manifestuje się to uczucie? Popatrz jeszcze raz na słowa Jezusa w Ewangelii Jana 13:34: „Nowe przykazanie daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem; abyście się i wy wzajemnie miłowali”. Kluczem do zrozumienia, co oznacza tutaj miłość, jest zastanowienie się nad tym, jak kochał Jezus.

Miłość przewyższa wszelkie nadzwyczajne dary. Jest lepsza o daru języków, od prorokowania i mowy wiedzy, przewyższa nawet dar czynienia cudów. Również wszystkie dzieła miłosierdzia czynione z innych pobudek niż miłość są bezwartościowe. Miłość jest większa od tego wszystkiego z dwóch powodów: po pierwsze ze względu na swoją doskonałość, po drugie ze względu na swoją wieczność. Zasadnicze pytanie brzmi: czy w Twoim i moim życiu widoczna jest miłość (agape)?

Słowa wypowiedziane przez Chrystusa w wersecie 40: „A jednak nie chcecie przyjść do mnie, aby mieć życie” muszą głęboko zapaść w naszą pamięć. Człowiek w stanie naturalnym nie ma żadnej woli, aby przyjść po zbawienie do Chrystusa. Na tym polega wielki grzech ludzkości. I choć nie ma żadnego grzechu tak wielkiego, by krew Jezusa skutecznie z niego nie oczyszczała, to człowiek nie pragnie tej czystości. Zasadniczy problem polega bowiem na tym, że człowiek choć cieleśnie jest żywy, to duchowo jest martwy.

Nasz PAN mówi, że czterech Świadków potwierdza Jego posługiwanie oraz fakt, że to On jest prawdziwym Mesjaszem (czyli Chrystusem) i prawdziwym Synem Boga. Świadkami tymi są: Ojciec, który jest w Niebie, Jan Chrzciciel, którego posługa poprzedzała przyjście PANA, dzieła Jezusa, tzn. cuda i znaki, oraz Pisma Starego Testamentu. Mowa antytrynitarzy o rzekomym braku dowodów na boskość Chrystusa jest dziecinną głupotą, a głównym miejscem ich niewiary jest serce. Nie chcą wierzyć, dlatego pozostają niewierzącymi. My zaś wierzymy świadectwu Pisma, gdyż w nim przemawia sam Bóg.

Słuchanie Chrystusa nie polega jedynie na słyszeniu Jego nauki uszami cielesnymi. Nie wystarczy intelektualne słuchanie kazań, znajomość prawd wiary czy członkostwo w jakimś zborze, choć wielu ludziom wydaje się, że na tym polega wiara. Trzeba pójść o wiele dalej. Nasze serca muszą poddać się nauczaniu Chrystusa a umysły muszą doświadczyć zupełnej przemiany! Dopóki człowiek nie zrozumie czym jest podporządkowanie własnego umysłu Słowu Bożemu, nie ma w nim prawdziwego życia.