Ewangelia

Wielu ludzi nazywających siebie chrześcijanami nienawidzi doktryn Ewangelii, nienawidzi chrześcijańskiej nauki o zbawieniu (soteriologii), gdyż jest ona upokarzająca dla ludzkiej natury. Myślenie, które zadomowiło się w zborach, często bazuje wokół hasła: „Człowiek jest miarą wszechrzeczy”. Dlatego też ludzie nie tolerują nauki o odkupieniu (zadośćuczynieniu), ofierze i zastępczej śmierci Chrystusa, ani prawdy o zupełnej niezdolności człowieka do wiary i upamiętania. Szemranie na słowa Chrystusa i zgorszenie z Jego krzyża się nie skończyło!

Chleb jest niezbędnym pożywieniem. Możemy sobie radzić całkiem dobrze bez wielu rzeczy na naszym stole, ale nie bez chleba. Tak samo jest z Chrystusem! Musimy mieć Chrystusa, lub umrzemy w naszych własnych grzechach. Chleb jest pożywieniem dla wszystkich. Jest to pokarm zarówno dla królów, jak i dla biedoty. Tak samo jest z Chrystusem! On jest Zbawicielem, który zaspokaja potrzeby każdej klasy i warstwy społecznej.

Warto, abyśmy uczyli się od PANA jak mówić Ewangelię ludziom, którzy wierzą w zbawienie z uczynków. Konieczne jest odwrócenie uwagi od człowieka i przekierowanie jej na Boga. Potrzeba do tego wiele taktu i mądrości. Należy powiedzieć: „Mówisz o uczynkach, lecz pierwszym uczynkiem, który należy zrobić, jest uwierzenie w Jezusa Chrystusa. Dopóki nie wierzysz, że On zrobił wszystko dla Twojego Zbawienia, nie zrobiłeś nic! Bez wiary bowiem nie można podobać się Bogu. Zacznij więc wierzyć!”.

Ludzie często szukają Jezusa nie dlatego, by zadbać o zbawienie swojej duszy, lecz w celu poprawienia poziomu i jakości życia ziemskiego. Niektórzy myślą, że wiara chrześcijańska zaowocuje poprawą relacji małżeńskich, inni, że wpłynie pozytywnie na ich stan materialny. Jeszcze inni spodziewają się, że chodzenie za Chrystusem obdarzy ich zdrowiem fizycznym i spektakularnymi mocami do czynienia cudów. Jednak jakiekolwiek inne motywy poza przyjściem do Jezusa ze względu na Niego samego, są niewłaściwe.

Próba jest częścią doświadczenia, jakiego wszyscy prawdziwi chrześcijanie muszą się spodziewać. Jest to jeden ze środków, dzięki któremu jesteśmy nauczani o Bożej łasce i dzięki któremu dowiadujemy się, co naprawdę znajduje się w głebi naszych serc. Zima i lato, zimno i ciepło, chmury i słońce - są niezbędne w naszym życiu aby owoc Ducha przyniósł dojrzałość i wytrwałość.

Cud nakarmienia pięciu tysięcy mężczyzn, jest jednym z najbardziej spektakularnych znaków dokonanych przez naszego PANA Jezusa Chrystusa. (...) Pamiętajmy również, że ze wszystkich cudów opisanych w Ewangeliach, jedynym zapisanym przez wszystkich ewangelistów jest właśnie cud nakarmienia pięciu tysięcy, o którym dzisiaj czytamy. Już sam ten fakt (podobnie jak czterokrotnie powtórzony opis ukrzyżowania i zmartwychwstania Chrystusa) świadczy o tym, że powinniśmy przyjrzeć się mu z należytą uwagą i pieczołowitością.

Słowa wypowiedziane przez Chrystusa w wersecie 40: „A jednak nie chcecie przyjść do mnie, aby mieć życie” muszą głęboko zapaść w naszą pamięć. Człowiek w stanie naturalnym nie ma żadnej woli, aby przyjść po zbawienie do Chrystusa. Na tym polega wielki grzech ludzkości. I choć nie ma żadnego grzechu tak wielkiego, by krew Jezusa skutecznie z niego nie oczyszczała, to człowiek nie pragnie tej czystości. Zasadniczy problem polega bowiem na tym, że człowiek choć cieleśnie jest żywy, to duchowo jest martwy.

Nasz PAN mówi, że czterech Świadków potwierdza Jego posługiwanie oraz fakt, że to On jest prawdziwym Mesjaszem (czyli Chrystusem) i prawdziwym Synem Boga. Świadkami tymi są: Ojciec, który jest w Niebie, Jan Chrzciciel, którego posługa poprzedzała przyjście PANA, dzieła Jezusa, tzn. cuda i znaki, oraz Pisma Starego Testamentu. Mowa antytrynitarzy o rzekomym braku dowodów na boskość Chrystusa jest dziecinną głupotą, a głównym miejscem ich niewiary jest serce. Nie chcą wierzyć, dlatego pozostają niewierzącymi. My zaś wierzymy świadectwu Pisma, gdyż w nim przemawia sam Bóg.

Słuchanie Chrystusa nie polega jedynie na słyszeniu Jego nauki uszami cielesnymi. Nie wystarczy intelektualne słuchanie kazań, znajomość prawd wiary czy członkostwo w jakimś zborze, choć wielu ludziom wydaje się, że na tym polega wiara. Trzeba pójść o wiele dalej. Nasze serca muszą poddać się nauczaniu Chrystusa a umysły muszą doświadczyć zupełnej przemiany! Dopóki człowiek nie zrozumie czym jest podporządkowanie własnego umysłu Słowu Bożemu, nie ma w nim prawdziwego życia.