Każdy, kto naucza Słowa Bożego i mówi, że chrześcijanin nie będzie karany za nieposłuszeństwo, za niewypełnianie przykazań, za brak wzrastania w świętości - głosi ewangelię antychrysta. Taki podważa bowiem to, że Bóg jest Ojcem. Podważa synostwo ludu Bożego. Gdzie jest synostwo jest także karanie.
Wiemy, że Bóg jest sprawiedliwy i prawdomówny. Wiemy, że cokolwiek obiecał w swoim Świętym Słowie, to na pewno zrealizuje. A jednak mimo tej wiedzy często jesteśmy zdziwieni – niczym Sara – że Bóg dochowuje wierności. Często to zdziwienie jest tak wielkie, że zapominamy co Bóg wcześniej zapowiedział. Jesteśmy niczym Sara mówiąca: "Kto by powiedział Abrahamowi, że Sara będzie karmiła piersią dzieci? Gdyż urodziłam mu syna w jego starości".
Czy kiedykolwiek zadałeś sobie któreś z tych pytań: Jakby mój zbór zareagował gdyby mnie zabrakło? Czy jestem na tyle użyteczny w moim zborze, że Bracia i Siostry tęskniliby za mną a moje odejście odczuwaliby, jako dużą stratę?
Poszukaj odpowiedzi, przypatrując się życiu pewnej uczennicy Pańskiej…
Czy zdarzyło Ci się choć raz w swoim chrześcijańskim życiu pomyśleć: Czy jest sens tego co robię? Czy naprawdę warto walczyć? A może lepiej usiąść w przedostatniej ławce kaplicy i przyjąć to, co mówią inni i wreszcie zaznać spokoju?
Jeśli tak, ten fragment Słowa Bożego może być dla Ciebie pomocą i zachęceniem, abyś się nie cofał.
Mamy świadomość grzechu. Mamy świadomość naszej niedoskonałości, ale mamy też świadomość naszego usprawiedliwienia przez Ofiarę Jezusa Chrystusa. Nasze sumienie, dzięki Ofierze Jezusa Chrystusa, jest czyste. Dzięki temu możemy przystępować do Pamiątki Wieczerzy Pańskiej.
Pamiętajmy, że ofiara Pana Jezusa Chrystusa jest skuteczna, konieczna i ostateczna. Krew Chrystusa dokonuje tego co było niemożliwe dla ofiar Starego Przymierza, przemienia ludzi wewnętrznie (w ich sumieniach) z grzeszników w sługi Boga żywego.
Musimy zdać sobie sprawę, że nasza wiara będzie próbowana. Bóg dopuszcza różne doświadczenia do naszego życia i będzie je dopuszczał. Jeśli ktoś myśli, że życie w Przymierzu z Bogiem oznacza brak trosk i przeciwności, oznacza to, że nie zna Chrystusa, nie zna Słowa Bożego i został zwiedziony przez fałszywych nauczycieli. Pamiętajmy, że na tym świecie nasza wiara będzie ustawicznie próbowana i doświadczana.
W przeciwieństwie do Starego, Nowe Przymierze, tworzy Kościół bez żadnej centralnego miejscakultu i ziemskiej świątyni. Ponieważ „Chrystus, przyszedł jako najwyższy kapłan dóbr przyszłych”, nastąpił nowy porządek, a w rezultacie powstał „większy i doskonalszy Przybytek”. Czym jest ów „Przybytek” i jakiego rodzaju cześć jest tam składana?
Dlaczego istnieje Lepsze Przymierze? Gdyż istniej lepszy Pośrednik! Na Golgocie Jezusu zapewnił nam błogosławieństwo Nowego Przymierza. Jednak dokonał tego, ponieważ przestrzegał Starego Przymierza, a mimo to doświadczył, nie tylko jego sądów, ale i przekleństwa, które owe sądy odzwierciedlały tylko w nikły sposób. Właśnie w ten sposób zainaugurował Nowe Przymierze - poprzez własną krew.
Niebo nie znajduje się ani w Rzymie, ani w Jerozolimie, ani w żadnym innym miejscu na ziemi. Jest to miejsce, gdzie zapadają Boże wyroki i gdzie składana jest cześć Bogu, z którym obcuje się twarzą w twarz. Jest to również miejsce, gdzie istnieją rzeczy mające wieczną wartość i wieczne konsekwencje. Najwyższy Kapłan sprawuje zaś tam swą służbę wprowadzając w życie Boże dekrety i modląc się za lud Boży. Jest On królem i kapłanem z równą skutecznością sprawującym władzę nad ziemia i wstawiającym się w Niebie.
