Psalm trzeci jest szczególnie bliski tym, który kroczą przez swoją „dolinę cienia śmierci”. Słuchając Psalmisty nie słyszą bowiem jedynie historii o wiarołomnym synu, lecz karmieni są nauką o tym, że jest Bóg pod którego opieką są zupełnie bezpieczni. Posłuchajmy zatem Psalmisty Izraela, który musiał uciekać ze swojego pałacu, z Królewskiego i Świętego miasta – Jerozolimy przed swoim zbuntowanym synem Absalonem!
Człowiek w ciele odziedziczonym po Adamie, nie jest w stanie nauczyć się posłuszeństwa Bogu inaczej niż przez cierpienia i doświadczenia. Wiemy przecież, że każdy, kto jest dzieckiem Bożym jest przez Boga wychowywany i karcony. Dlatego też Jakub pisze do odbiorców swojego Listu: „Poczytujcie to sobie za największą radość, moi bracia, gdy rozmaite próby przechodzicie” (Jk 1:2). Jak jednak za największą radość uznać fakt utraty pracy, porzucenia przez małżonka, straty majątku, czy chorobę? Jak za największą radość uznać prześladowania?
