Kto może uwierzyć, że święty Bóg przybiera postać człowieka; rodzi się z kobiety, poddaje się władzy rodzicielskiej, prawnej, sądowniczej i religijnej innych ludzi, a na końcu pozwala siebie zabić? Kto uwierzy, że Bóg był gotowy do takiego poświęcenia? Kto uwierzy, że nie może zrobić niczego w kwestii swego zbawienia? Nikt, kto nie został uprzednio przeznaczony do tego przez Boga.
W historii zbuntowanej ludzkości, było bardzo wiele ataków na instytucję małżeństwa.Współczesny liberalizm również próbuje dokonać jego redefinicji. Spodziewajmy się, że będzie coraz więcej ataków na małżeństwo i rodzinę. My jednak, jako chrześcijanie, mamy stać na straży Biblijnego zrozumienia małżeństwa i pożycia seksualnego. Jest to nasza służba. Mamy bowiem być solą, która działa konserwująco na ten zepsuty świat.
Jeśli nie reagujemy na fałszywe oskarżenia wobec braci i sióstr, wysuwane przeciwko nim z powodu Ewangelii. Jeśli nie stajemy przy nich, gdy stawia się wobec nich nieprawdziwe zarzuty ze względu na ich służbę Prawdzie, jesteśmy niczym ci, którzy opuścili Apostoła Pawła w czasie jego obrony. Gdy dla własnego spokoju i bezpieczeństwa milczymy kiedy atakuje się sługi Boże; jakże może trwać w nas miłość Chrystusowa?
Bóg ustanowił w Kościele środki łaski po to byś sobie przypominał: jestem dzieckiem Bożym, moja Ojczyzna jest w Niebie. Przystępując do Pamiątki Wieczerzy Pańskiej, przystępujemy do wielkiej społeczności z Bogiem i z Jego ludem, pokazując w ten sposób: jesteśmy Jedno. Pamiętaj więc stale kim jesteś!
Nie ma innej drogi w chrześcijaństwie, jak droga zaparcia się siebie oraz walki przeciwko grzechowi aż do krwi. Nie ma innej drogi, niż postawienie doktryny biblijnej ponad własne zdrowie, posiadany majątek, ponad krew i życie. Oto doskonały bieg człowieka wierzącego!
Kiedy patrzymy na bohaterów wiary to widzimy, że każdy z nich musiał z czegoś zrezygnować. Wszyscy oni byli gotowi wszystko porzucić, byle tylko mieć Chrystusa i biec pod Jego chorągwią. Dlatego i my, jeśli chcemy wziąć udział w tym samym wyścigu, musimy zrzucić z siebie wszelkie ciężar i grzech.
Przestańmy uciekać! Spójrzmy na chorągiew. Do niej zmierzajmy i wokół niej walczmy jak jeden lud, jak jeden mąż. Bóg bowiem dał chorągiew swojemu ludowi, tą chorągwią jest Chrystus PAN.
Jest jeden Kościół. Ten sam, Kościół Starego i Nowego Testamentu; zbawiony w ten sam sposób: z łaski, przez wiarę. Kościół, który tak, jak Abel oddaje cześć Bogu przez wiarę; przeniesiony ze śmierci do życia jak Henoch; szukający Ojczyzny Niebiańskiej, jak Abraham...
Skoro w Adamie wszyscy zgrzeszyli, to Adam jest postacią historyczną tak samo jak Chrystus, który odkupił lud Boży. Odrzucenie Adama, odrzucenie stworzenia świata w 7 dni jest taką samą oznaką niewiary, jak stwierdzenie, że Jezus nie jest Chrystusem i nigdy Go nie było. Sprawa nie jest tak błaha i nieistotna, jak próbują to przedstawić środowiska próbujące pogodzić ewolucjonizm z Biblijną nauką o zbawieniu.
Ogród Getsemane jest jednym z najbardziej poważnych miejsc w całej Biblii. To tu Jezus doświadczył tak intensywnego przeżycia, że, jak pisze Łukasz, który był lekarzem, Jego pot był jak krople krwi. Pod koniec tego doświadczenia, jak czytamy w Ewangelii Łukasza, „ukazał mu się anioł z nieba, umacniający go” (Łk 22:43).
