Kazania

Kościół, który nie ma granic i jest jedno ze światem i jego ideami, jest w najbardziej niebezpiecznym miejscu. Jest to naprawdę poważna sprawa, gdy Kościół przyjmuje światowy styl życia i myślenia, światową muzykę, sposób organizacji czy też zrozumienie roli mężczyzny i kobiety. W takiej sytuacji trzeba wołać niczym Psalmista Asaf: „Boże, poganie wtargnęli do twego dziedzictwa, splugawili twoją świętą świątynię, Jeruzalem zamienili w ruiny” (Ps 79:1).

Pewność zbawienia nie wynika z faktu  doskonałości i perfekcyjności. Zdajemy sobie bowiem sprawę z prawdziwości słów proroka Izajasza: „My wszyscy jednak jesteśmy jak nieczyści, a wszystkie nasze sprawiedliwości są jak szata splugawiona; wszyscy opadliśmy jak liść, a nasze nieprawości uniosły nas jak wiatr” (Iz 64:6). Nasze bezpieczeństwo jest zagwarantowane jedynie w Chrystusie. Pewność wynika z tego, że „mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa Sprawiedliwego”, który jest skutecznym i jedynym przebłaganiem za nasze grzechy.

Okrzyk wydany przez Pana Jezusa w języku aramejskim, który był Jego „pierwszym językiem”, świadczy o wielkim bólu. Ból ten wynikał z akceptacji kary, którą za nas poniósł.

Chrześcijaństwo nie jest nauką o moralności, o tym jak się ubierać, co jeść i jak postępować w danej sytuacji. Tym bowiem zajmuje się etyka, która skupia się na człowieku i jego działaniach. Chrześcijaństwo natomiast, to nauka o Chrystusie. W centrum religii chrześcijańskiej, w centrum  Ewangelii stoi Jezus Chrystus. To na Nim skupia się nasza wiara.