1 List św. Jana

Kościół, który nie ma granic i jest jedno ze światem i jego ideami, jest w najbardziej niebezpiecznym miejscu. Jest to naprawdę poważna sprawa, gdy Kościół przyjmuje światowy styl życia i myślenia, światową muzykę, sposób organizacji czy też zrozumienie roli mężczyzny i kobiety. W takiej sytuacji trzeba wołać niczym Psalmista Asaf: „Boże, poganie wtargnęli do twego dziedzictwa, splugawili twoją świętą świątynię, Jeruzalem zamienili w ruiny” (Ps 79:1).

Zapewne każdy z nas zastanawiał się, po czym możemy poznać, że jesteśmy chrześcijanami? Jakie zewnętrzne zachowania są w stanie potwierdzić, że ktoś jest dzieckiem Bożym? Sprawa jest szczególnie ważna nie tylko w czasie Pamiątki Wieczerzy, kiedy to mamy rozróżniać członki ciała Pańskiego, ale w całym życiu Kościoła. Dotyczy to zarówno przyjęcia kogoś na członka zboru, dyscyplinowania, jak i sprawowania sakramentów. Istotne jest więc, byśmy potrafili odróżnić prawdziwych braci od fałszywych.

Pewność zbawienia nie wynika z faktu  doskonałości i perfekcyjności. Zdajemy sobie bowiem sprawę z prawdziwości słów proroka Izajasza: „My wszyscy jednak jesteśmy jak nieczyści, a wszystkie nasze sprawiedliwości są jak szata splugawiona; wszyscy opadliśmy jak liść, a nasze nieprawości uniosły nas jak wiatr” (Iz 64:6). Nasze bezpieczeństwo jest zagwarantowane jedynie w Chrystusie. Pewność wynika z tego, że „mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa Sprawiedliwego”, który jest skutecznym i jedynym przebłaganiem za nasze grzechy.

Jeśli naprawdę jesteś dzieckiem Bożym i Chrystus przemienił Twoje myślenie, to za czystą wiarą – która ma swoją podstawę w Słowie Bożym – idzie czyste życie. Z tego zaś wynika coraz większe podporządkowanie się Bogu Ojcu, coraz większe podporządkowanie się Słowu Bożemu i coraz większa radość w Duchu Świętym.